Ætli hann verði ekki frægur?

Það er alltaf gaman af því þegar einhver sem maður þekkir til gerir góða hluti. Jói Kristins ólst upp í næsta botnlanga fyrir ofan okkur og var í bekk með Axeli, miðstráknum á heimilinu. Hann var alltaf frjór í Snælandsskóla og þurfti næg verkefni til að leysa. Einu sinni kom ég í foreldraviðtal hjá umsjónarkennara Daniels, þess elsta. Þá var Jói uppi á gluggakistu, úti í glugga og var að ulla á gesti og gangandi, með Elsu kennarann sinn öskrandi fyrir aftan.

Ég hlustaði á nokkur laga hans á mæspeis-síðunni hans og þau lofa góðu. Ljúf kassagítartónlist með skemmtilega minimalískum útsetningum, sem mér fellur mjög vel. Það þarf ekki alltaf að ráða alla hljóðfæraleikara landsins til að spila undir, eins og upp á síðkastið hjá Bjögga og Bubba. Nú þarf Jói bara að læra að syngja á íslensku, þá verður hann enn betri.

Ætli hann verði ekki frægur, hann Jóhann? Ef hann fetar í fótspor pabba síns, þá gæti hann orðið stórfrægur. Pabbi hans byrjaði einmitt á kassagítarspili á hippatímabilinu, hann Kristinn Sigmundsson.

 

Jóhann Kristinsson gefur út sína fyrstu plötu